Πάπιγκο
Είχε φτάσει η μέρα που περιμέναμε τόσο καιρό. Όταν αναζητούσαμε τοποθεσία για τη φωτογράφιση του Per και του Κων/νου το Πάπιγκο ξεχώρισε κατευθείαν ανάμεσα στις επιλογές που είχαμε. Το πιστέψαμε από την αρχή ότι αυτό το σημείο θα τους ταίριαζε απόλυτα.
Το Ζαγόρι και το Παπικό συγκριμένα είναι εκ των πραγμάτων ένα πανέμορφο μέρος. Το είχαμε αγαπήσει από παλιότερες φωτογραφίσεις κι εξορμήσεις που κάναμε εκεί. Το τοπίο γύρω σου, αποπνέει ένα δέος, τα βουνά που υψώνονται γύρω σου μεταφέρουν μια επιβλητικότητα. Πέτρινοι όγκοι που σου δίνουν την εντύπωση ότι συμμετέχεις σε ένα έργο τέχνης. Ο χειμώνας ήταν αυτός που μεταμόρφωνε το τοπίο σε κάτι μαγικό. Τα χρώματα, τα παγωμένα νερά του Βοϊδομάτη, το κρύο, το λευκό του χιονιού που φώτιζε τη νύχτα μας έδινε την εντύπωση ότι ζούσαμε ένα παραμύθι.
Το σημείο που θα γινόταν η κύρια φωτογράφιση το είχαμε επιλέξει εξ αρχής για τη μοναδικότητά του. Κάτω από τη σκιά της χιονισμένης κορυφής Αστράκας, άψογα εναρμονισμένο με το τοπίο χτισμένο από πέτρα και ξύλο, το Αυραγώνιο ήταν ακριβός αυτό που ψάχναμε.
Φτάσαμε μια μέρα νωρίτερα για να βρούμε τα κατάλληλα σημεία για τη φωτογράφιση. Περιπλανώμενοι στο χωριό και τις περιοχές γύρω από αυτό ανακαλύψαμε υπέροχες γωνιές. Το σημείο που ξεχώρισε ήταν οι κολυμπήθρες. Το Γκρίζο της πέτρας και το νερό ήταν το κατάλληλο φόντο για να τονίσει τα χρώματα της αψίδα κάτω από την οποία θα αντάλλασσαν τους όρκους ο Per κι ο Κωνσταντίνος.
Καθώς ο ήλιο χανόταν πίσω από τα βουνά, το κρύο γινόταν τσουχτερό. Αργά το απόγευμα όλη η ομάδα βρισκόταν στο Πάπιγκο. Δώσαμε ραντεβού σε ένα ζεστό μπάρ ώστε να οργανώσουμε την φωτογράφιση της επόμενης ημέρας. Η Pompon είχε φέρει μαζί της τα χειροποίητα μαντίλια με τα σχέδια της Μανουσένιας, τα ρούχα της εταιρίας Dante, διάφορα ιδιαίτερα στοιχεία που θα χρησιμοποιούσαμε στη φωτογράφιση ενώ ο Λάμπρος Αρχιμανδρίτης μας έδειξε δείγματα από τα λουλούδια που επρόκειτο να χρησιμοποιήσει την επόμενη μέρα στις συνθέσεις του. Θυμάμαι ακόμα πόσο μας είχαν εντυπωσιάσει με την πρώτη ματιά.
Όταν γυρίσαμε στον ξενώνα είχε πια νυχτώσει για τα καλά. Παρόλα αυτά ένιωθες ότι είναι ακόμη απόγευμα καθώς το φως του φεγγαριού αντικατοπτρίζονταν στις χιονισμένες κορυφές κι αυτό έδινε μια μαγική λάμψη. Αφού βγάλαμε κάποιες τελευταίες νυχτερινές φωτογραφίες στον ξενώνα πέσαμε για ύπνο έχοντας τεράστια ανυπομονησία για την επόμενη μέρα.
Ολόκληρη τη φωτογράφιση μπορείτε να την απολαύσετε εδώ :
Related posts
Δολομίτες: Φωτογράφιση στα 1.100 μέτρα
Έτοιμοι για μια βόλτα στο χιονισμένο αλπικό τοπίο; Οι Δ