Δολομίτες: Φωτογράφιση στα 1.100 μέτρα

Έτοιμοι για μια βόλτα στο χιονισμένο αλπικό τοπίο;

Οι Δολομίτες ήταν πάντα ένα μέρος που θέλαμε να γνωρίσουμε και φυσικά να φωτογραφίσουμε. Έτσι, φτάσαμε εκεί δύο μέρες πριν από τη φωτογράφιση για να εξερευνήσουμε την περιοχή. Διανύσαμε μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις και μπορούμε να πούμε πως κάθε μας βήμα, κάθε χιλιόμετρο θα το ξανακάναμε από την αρχή!

Ήταν Ιανουάριος οπότε το λευκό κυριαρχούσε στους Δολομίτες. Οι όγκοι των βουνών και οι μυτερές βουνοκορφές τους μας προκάλεσαν δέος. Ήταν αναμφίβολα από τις πιο δυνατές στιγμές του ταξιδιού μας όταν βρεθήκαμε με το τελεφερίκ από τα 1.100 στα 3.500 μέτρα, στην κορυφή Marmolada.

Ψάχνοντας για μέρη ιδανικά για φωτογραφίσεις, είδαμε από μακριά να στέκονται επιβλητικά οι Τρεις Κορυφές του Λαβαρέντο (Tre Cime di Lavaredo), περιηγηθήκαμε στα χιονοδρομικά κέντρα και κάναμε βόλτες με τα τελεφερίκ παρατηρώντας από ψηλά ατελείωτους χιονισμένους, ορεινούς όγκους. Φωτογραφίσαμε τη λίμνη Valdaora και καταλήξαμε στο τέλος της ημέρας στη μαγευτική λίμνη Lago di Braies.

Ήταν μια γεμάτη μέρα με πολλές και έντονες εναλλαγές εικόνων που μας άφησε ένα γλυκό αίσθημα ικανοποίησης πριν πέσουμε για ύπνο.

Tην επόμενη ημέρα, μάς περίμεναν η Βαλεντίνα κι ο Μάρκο κοντά στο μονοπάτι Passo Giau. Το ζευγάρι επέλεξε να φωτογραφηθεί σε ένα από τα δυσκολότερα αλλά πιο όμορφα μονοπάτια των Δολομιτών και το Albatross δέχτηκε την πρό(σ)κληση χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ήταν ήδη απόγευμα, το κρύο ήταν τσουχτερό και το τοπίο ήταν καλυμμένο με χιόνι. Ο βράχος που υψώνεται πάνω από το Passo Giau σού προκαλεί δέος και παρόλο που το είχαμε δει αρκετές φορές σε φωτογραφίες, το συναίσθημα που νιώσαμε μπροστά σε αυτό το μαγευτικό τοπίο ήταν πολύ διαφορετικό!

Μόνο τότε καταλάβαμε τον λόγο που τα παιδιά επέλεξαν αυτό το σημείο για να φωτογραφηθούν ή μάλλον έναν από τους λόγους. Στα email που ανταλλάξαμε πριν τη συνάντησή μας, ο Μάρκο και η Βαλεντίνα μάς ανέφεραν το πόσο σημαντικό είναι γι αυτούς το μέρος καθώς εκεί γνωρίστηκαν για πρώτη φορά.

Περιπατητές και λάτρεις των βουνών συχνά κανονίζουν εξορμήσεις στην οροσειρά των Δολομιτών. Σε μία από αυτές τις ορειβατικές εκδρομές γνωρίστηκαν και τα παιδιά. Τώρα, μετά από 2 χρόνια βρισκόμασταν όλοι μαζί στους Δολομίτες για μια ιδιαίτερη φωτογράφιση λίγο πριν από το γάμο τους.

Όσο κι αν λατρεύουμε τις προκλήσεις, μετά από λίγες ώρες και μια ακόμη υπέροχη φωτογραφική εμπειρία, έπρεπε να αποχαιρετήσουμε τους Δολομίτες και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Πριν φτάσουμε όμως στο Μιλάνο, αδράξαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στην Κρεμόνα την πρωτεύουσα του βιολιού με σκοπό να ανακαλύψουμε νέες φωτογραφικές γωνιές. Περνώντας μέσα από τις γραφικές στοές και τα στενά της Κρεμόνας, είδαμε πολλά εργαστήρια όπου γίνεται η κατασκευή έγχορδων μουσικών οργάνων και ιδιαίτερα βιολιών.

Πριν επισκεφτούμε την πόλη, γνωρίζαμε πως η Κρεμόνα έχει παράδοση στην κατασκευή βιολιών. Αυτό που δε γνωρίζαμε και το μάθαμε όσο ήμασταν εκεί μάθαμε είναι πως σε αυτήν κατασκευάστηκαν τα περίφημα βιολιά Stradivarius από τον Αντόνιο Στραντιβάρι, γνωστός ως ο δάσκαλος της Κρεμόνας. Όμως, η εικόνα του τεχνίτη που σκάλιζε υπομονετικά, σχεδόν ευλαβικά το ξύλινο βιολί είναι από αυτές που μας συνοδεύουν μέχρι και σήμερα από την περιπέτεια μας στην Ιταλία.

Σε κάθε ταξίδι μας αναζητούμε νέους προορισμούς και ανακαλύπτουμε νέα μαγευτικά τοπία! Είναι χαρά μας να τα μοιραζόμαστε μαζί σας, πόσο μάλλον να ταξιδεύουμε μαζί σε αυτά για να σας φωτογραφίσουμε. Τι θα λέγατε λοιπόν την επόμενη φορά να πηγαίναμε μαζί